I'm taking it easy

De afgelopen weken heb ik het een beetje rustig aan gedaan, zoals de titel al zegt…. al die leuke tripjes die ik maak zijn namelijk best vermoeiend. Ik probeer elke avond weer op tijd naar bed te gaan, maar op de een of andere manier lukt dat toch vaker niet dan wel, zeker met alle WK wedstrijden de laatste weken. (wat een wedstrijd gisteren, de twee Duitse studentes die hier in het guesthouse zitten werden helemaal gek en eerlijk is eerlijk: ze hebben het verdiend).

Qua co-schappen loop ik nog steeds mee bij de plastische chirurgie. De dagen hier zijn relatief lang (08.00-15.30 uur ipv de 08.00-12.00 van de gemiddelde Nederlandse student hier in ZA), maar ze zijn des te interessanter. Er zijn hier ontzettend veel mensen met veel verschillende soorten kanker, van huidkanker, tot kanker van speekselklieren en ook op de raarste plekken. Mensen waarvan de hele onderkaak verwijderd moet worden inclusief tong en wat ze helemaal reconstrueren. Mensen waarvan hun schedelbot dood is gegaan als gevolg van bestraling voor huidkanker en waarvan ze alles moeten verwijderen totdat je gewoon het hersenvlies kunt zien. Mensen met zwellingen op de raarste plekken, zoals in hun lip (van circa 10cm doorsnede) die pas na jaaaaaaren naar het ziekenhuis gaan. Soms vanwege geldgebrek, soms omdat het systeem hier gewoon niet werkt en soms zelfs nog omdat zwarte mensen gewoon geweigerd worden. Ook heb ik op de polikliniek een jongen van 8 jaar gezien die een extra neusvleugel had. Naast zijn normale neus, had hij nog een extra neusgat ernaast zitten.
Jullie horen het al…. ik zie hier bij de plastische chirurgie de raarste en zeldzaamste dingen, dingen die je in Nederland bijna niet tegenkomt. Dit is dan ook de reden waarom ik hier nu voor de derde week mee loop. Helaas kan ik vanwege tijdsgebrek niet veel zelf doen zoals hechten e.d. maar ik kan wel vaak assisteren tijdens een operatie en ze leggen veel uit, dus dat scheelt vaak al de helft.

Volgende week gaan Caroline en ik naar Kalafong, een streekziekenhuis hier een half uurtje vandaan. Het schijnt er echt rampzalig te zijn en ontzettend arm. Maar dit is hier toch ook echt de realiteit en daarom willen we deze ervaring zeker ook niet missen. We gaan daar meehelpen op de SEH. Dit houdt in dat je gewoon eigen patiënten ziet, als het nodig is zelf dingen gaat hechten en weet ik veel wat nog allemaal. (Op de SEH in een ander ziekenhuis konden Caroline en ikzelf ook gewoon een abortus doen (wegzuigen van het vruchtje e.d.) bij een vrouw met een miskraam). Ze zijn in ieder geval ontzettend blij met alle hulp die ze daar kunnen krijgen.

Het laatste weekend van juni hebben we ook lekker rustig aan gedaan. De vriend van Caroline kwam hierheen voor een bezoekje en die zijn we op gaan halen op zaterdagavond en in de middag ervoor zijn we naar het Apartheidmuseum in Johannesburg geweest. Dit was echt ontzettend interessant en indrukkend, vooral omdat er veel te leren was over de ANC en dan natuurlijk in het speciaal over Nelson Mandela. Wat een inspirerende man was het ook, als je daar naar zijn speeches staat te kijken, lijkt het wel tien keer harder aan te komen allemaal. De volgende dag zijn we naar een museum in Pretoria geweest, omdat de geschiedenis van de boeren en 's middags hebben we een picknick gedaan bij de Union Buildings. Een erg cultureel weekendje dus.

De woensdag erna zijn we met acht mensen gaan skydiven! Het was een prachtige dag, lekker zonnetje. We konden elke keer twee om twee het vliegtuig in. Ik zou samen met Floor als derde tweetal het vliegtuig ingaan en ik zou als eerste het vliegtuig uitspringen. Van te voren had ik al even kortgesloten met mijn instructeur dat ik toch echt wel head-first uit het vliegtuig wilde springen. Na veel enthousiasme bij de andere studenten die al gesprongen hadden, was het dan toch echt onze beurt. Opgetuigd en al liepen we naar het vliegtuig. De eerste foto's waren gemaakt en de eerste stukjes van onze video waren al geschoten….. en toen deed het vliegtuig geld. De motor wilde niet echt goed starten en er kwam ook een beetje rook uit de motor. Uiteraard kwamen de standaard grapjes als 'gelukkig hebben we een parachute' al snel voorbij en na een aantal spannende minuten konden we dan toch echt vertrekken. De weg naar boven voelde alsof je in een achtbaan zit, je weet dat het even duurt voordat je boven bent en je weet niet wat je daarna kunt verwachten. Nadat we het teken hadden gekregen dat we op de juiste hoogte waren, ging de deur dan toch echt open. Van te voren zei de instructeur wel dat hij alleen op de rand van het vliegtuig zou zitten, maar ik had toch echt niet verwacht dat ik echt uit het vliegtuig zou hangen, haha! En voor dat ik het wist….. gingen we head-first naar beneden! Het is echt een heel raar gevoel, niet echt te beschrijven. Aan de ene kant dacht ik : 'what the fuck ben ik aan het doen', aan de andere kant was het ontzettend cool om de aarde eens vanuit een ander perspectief te zien ;-) En je hebt helemaal geen besef van hoe hoog het eigenlijk is… Een ding is zeker, het was een geweldige ervaring!

Afgelopen weekend zijn we naar Kurger park geweest. Ook al zijn we al in drie andere wildparken geweest, Kruger is Zuid-Afrika en Zuid-Afrika is Kruger. Dus wij wilden er ook zeker heen! Van te voren hadden we al vier van de vijf dieren van de Big 5 gespot, alleen het luipaard miste nog. Heel verrassend is dat niet, want luipaarden laten zich niet erg vaak zien…. Ik had dus een missie!
's Ochtends om 5 uur ging de wekker, met veel moeite kwamen we uit bed en uiteindelijk iets later dan gepland gingen we dan toch eindelijk op weg! het was ietwat druk bij de gate, dus uiteindelijk waren we om 07.00 uur in Kruger zelf. Gewapend met een app waarop iedereen elkaar op de hoogte kan houden over waar de dieren allemaal lopen, gingen we dan echt op pad.
Veel impala's, heeeeeel veel impala's, dan zou je toch ook wel een leeuw verwachten die zin heeft in een lekker hapje?
Het duurde en het duurde…. maar als eerste kwamen we dan toch echt een olifant tegen, aan de linker kant in de bosjes en ze kwam steeds dichterbij. Nadat ze een beetje met haar oren begon te wapperen besloten we langzaam door te rijden… en wat bleek? Ze wilde de straat oversteken met haar kleine baby'tje. ZOOOOOO ontzettend schattig! En vanaf 2 meter afstand hebben we echt de mooiste foto's kunnen schieten.
Daarna weer opzoek naar het luipaard en andere grote roofdieren… we kwamen al snel een neushoorn tegen die ook niet ver van ons verwijderd was, maar lekker stond te grazen. Dat waren er al 2 van de 5….
Bij elke auto die stil staat ga jijzelf ook langzamer rijden en/of stilstaan omdat je verwacht dat er vast iets interessants te zien is. Vaak waren mensen dan toch ook gewoon naar een gekleurd vogeltje aan het kijken i.p.v. het grote geschut… Maar de aanhouder wint en in de volgende rij waarin we aansloten, konden we toch echt door de bosjes heen een leeuwen familie incl. welpjes zien liggen.
Daarna hebben we nog veel andere dieren gezien zoals giraffes, zebra's, veel hert-achtigen, aasgieren bij een karkas dat ongelooflijk stonk en ga zo maar verder. Ook kwamen we twee leuke buffels tegen onderweg, waardoor we wederom op 4 van de big 5 uitkwamen. Er waren wel luipaarden gespot in Kruger volgens mijn app, maar blijkbaar hadden we niet veel geluk.
Om 17.00 besloten we richting de uitgang te rijden, aangezien de gates om 17.30 dicht zouden gaan. We waren een beetje verward over welke weg we moesten nemen, namen de verkeerde afslag natuurlijk…. maar toen we eenmaal waren gekeerd zag ik toch echt iets op de weg lopen……
We reden iets dichterbij, een auto wilde ons nog inhalen met een enorme snelheid maar Caroline gebaarde vakkundig dat de beste man rustig aan moest doen. Ondertussen zat ik vol adrenaline in het boek te kijken wat voor dier het had kunnen zijn; een cheetah? een serval? Nee, die leken toch allemaal niet exact…….. het was een luipaard! Hij was gewoon relaxed op de weg aan het lopen, in de ondergaande zon en hij was vast ook op zoek naar een lekker hapje voor het avondeten! WAAAAAAHHH!!! Het was zooooooo cool :-) :-) We zagen gewoon een luipaard om 1 km van de uitgang en echt vanaf 1.5 meter afstand of zoiets.

Wow, zei iemand iets over het niet hebben van Geluk…..?